Erkend bemiddelaar en soorten bemiddeling.

Kenmerken

• “Erkend” wil zeggen dat officieel werd vastgesteld dat de bemiddelaar na een intensieve opleiding mét specialisatie(s) en een diploma voldoet aan een aantal kwaliteitscriteria. Dit hoeft evenwel niet te betekenen dat een niet-erkend bemiddelaar minder bekwaam is of dat men verplicht is een beroep te doen op een erkend bemiddelaar.

• Deze erkenning werd voorzien in de wet van 21 februari 2005 en beschreven in art. 1726 en 1727§6 van het Gerechtelijk Wetboek.
  
• Dankzij de erkenning is het mogelijk een bemiddelingsakkoord te laten homologeren, d.w.z. het te laten erkennen door een rechter (wat niet het geval is indien beroep gedaan wordt op een niet-erkend bemiddelaar). Het akkoord heeft dan dezelfde juridische waarde als een vonnis en wordt bindend.
  
  Opnieuw geldt dat deze stap niet verplicht is. Homologatie kan overbodig zijn wanneer de partijen zonder problemen uitvoeren wat beslist werd en in een onderling akkoord gegoten werd.

WE MEDIATE als erkend bemiddelaar

Ron Magis is erkend door de Federale Bemiddelingscommissie (FBC) met erkenningsnummer 4666, cfr. Gerechtelijk Wetboek artikel 1727§6. Dat kan je verifiëren op de website van de FBC met zoekterm 'Magis'.

Soorten bemiddeling

De wet erkent twee soorten bemiddeling: de vrijwillige bemiddeling en de gerechtelijke bemiddeling.

Wanneer de partijen een beroep doen op een professionele bemiddelaar, zonder tussenkomst van een rechter, spreekt men over vrijwillige bemiddeling. Wanneer de bemiddeling wordt bevolen door een rechter tijdens een procedure, spreekt men over gerechtelijke bemiddeling.
Het is belangrijk erop te wijzen dat bemiddeling altijd op vrijwillige basis gebeurt, ook in het geval van gerechtelijke bemiddeling. Niemand kan worden verplicht tot deelname aan bemiddeling.

Bemiddeling, ten slotte, kan worden gebruikt in een burgerlijke, handels-, sociale of familiale context. Bemiddeling is immers op zeer veel gebieden toepasbaar.

Voor welke problemen?

Er bestaan vier soorten erkende bemiddelaars (na specialisatie):

• zij die optreden bij geschillen m.b.t. burgerlijke zaken en commerciële geschillen;
• zij die optreden bij geschillen die verband houden met sociale zaken en arbeidsrelaties;
• zij die optreden bij geschillen m.b.t. familiale zaken;
  
• zij die twee of drie van bovenstaande categorieën behandelen.

Het is tevens mogelijk dat de bemiddelaar de basisopleiding volgde en het diploma behaalde, maar geen specialisatie koos. Het verschil is dat deze bemiddelaars geen akkoorden kunnen laten homologeren, wat in vele gevallen ook niet noodzakelijk is. Een bemiddelaar kan dus in principe op alle domeinen actief zijn. Het is afhankelijk van het type conflict wel belangrijk om bij aanvang te weten wat de mogelijkheden zijn.